wada serca

См. также в других словарях:

• wada — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wadzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ujemna cecha charakteru; przywara, słabość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wada charakteru. Ukrywać swoje wady. Być bez wad. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wada — ż IV, CMs. wadzie; lm D. wad 1. «ujemna cecha charakteru, przywara» Drobna, przykra, dokuczliwa wada. Wady narodowe, społeczne. Człowiek bez wad. Mieć jakąś wadę. Wytykać czyjeś wady. 2. «brak, uszkodzenie obniżające wartość jakiegoś przedmiotu;… …   Słownik języka polskiego

• serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… …   Słownik języka polskiego

• niedomykalność — ż V, DCMs. niedomykalnośćści, blm med. «niemożność zupełnego zamknięcia czegoś (zamknięcia się)» Niedomykalność powiek. ∆ Niedomykalność zastawek serca «stan, w którym zastawki nie przylegają ściśle do siebie wskutek znacznego rozszerzenia komór… …   Słownik języka polskiego

• ID (альбом) — ID студийный альбом Анны Марии Йопек Дата выпуска 11 мая 2007 года Записан март 2006 март 2007 Жанр Джаз / поп Длительность 1:00:34 …   Википедия

• sercowiec — m II, DB. sercowiecwca; lm M. sercowiecwcy, DB. sercowiecwców pot. «człowiek z wadą serca, chorujący na serce» …   Słownik języka polskiego

• wrodzony — «właściwy człowiekowi od urodzenia, nie nabyty; przyrodzony» Wrodzone skłonności (do tycia). Wrodzona wada serca. Wrodzone poczucie taktu, sprawiedliwości. Wrodzone zdolności. Wrodzona inteligencja …   Słownik języka polskiego

• zaburzyć — dk VIb, zaburzyćrzę, zaburzyćrzysz, zaburzyćburz, zaburzyćrzył, zaburzyćrzony zaburzać ndk I, zaburzyćam, zaburzyćasz, zaburzyćają, zaburzyćaj, zaburzyćał, zaburzyćany «spowodować zakłócenia, nieprawidłowości w działaniu, funkcjonowaniu czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego

• niedomaganie — n I 1. rzecz. od niedomagać. 2. lm D. niedomaganiegań «brak zdrowia; objaw choroby, zaburzenia w funkcjonowaniu jakiegoś organu wewnętrznego» Nękały go niedomagania wieku starczego. Niedomaganie serca, żołądka. przen. «usterka, wada, brak»… …   Słownik języka polskiego

• słabość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. słabośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak lub upadek sił fizycznych spowodowany chorobą, wycieńczeniem organizmu; brak energii do działania; osłabienie : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień